نوعی اختلال رشدی است كه با رفتارهای ارتباطی، كلامی غیر طبیعی مشخص می شود.
علائم این اختلال در سال های اول عمر بروز می كند و علت اصلی آن ناشناخته است. این اختلال در پسران شایع تر از دختران است. وضعیت اقتصادی، اجتماعی، سبك زندگی و سطح تحصیلات والدین نقشی در بروز اوتیسم ندارد. این اختلال بر رشد طبیعی مغز در حیطه تعاملات اجتماعی و مهارت های ارتباطی تأثیر می گذارد. كودكان و بزرگسالان مبتلا به اوتیسم در ارتباطات كلامی و غیر كلامی، تعاملات اجتماعی و فعالیت های مربوط به بازی، مشكل دارند. این اختلال ارتباط با دیگران و دنیای خارج را برای آنان دشوار می سازد. در بعضی موارد رفتارهای خود آزارانه و پرخاشگری نیز دیده می شود. در این افراد حركات تكراری ( دست زدن ، پریدن ) پاسخ های غیر معمول به افراد ، دلبستگی به اشیا و یا مقاومت در مقابل تغییر نیز دیده می شود و ممكن است در حواس پنجگانه ( بینایی ، شنوایی ، لامسه ، بویایی و چشایی) نیز حساسیت های غیر معمول نشان دهند.
هسته مركزی اختلال در اوتیسم ، اختلال در ارتباط است.
درمان به روش سنتی:
حجامت عام.
روغن شونیز هر شب به کف سر مالیده شود.
قطره بنفشه هر شب داخل بینی چکانده شود.
از خوردن مواد غذایی با طبع گرم و خشک دوری شود.
سس مایونز و کاکائو و مواد کارخانه ای ممنوع است.
گل گاوزبان+سنبل الطیب+افتیمون دم کرده روزانه یک فنجان میل شود.
استفاده از ترشیجات ممنوع است.
گلاب و عرق بهار نارنج شربت کرده روزی یک فنجان میل شود.
آب اسپند روزانه میل شود.
حب ایارج، شربت اعصاب، شربت مفرح، حب کبد، حب نزله مجموعه بسیار مفید است.