گیاهشناسی
گیاهی از خانواده نعناعیان پایا و پر شاخه و پرپشت که ارتفاع آن از ۵۰ تا ۸۰ متر و بر اساس اقلیم بیشتر یا کمتر هم میرسد و بطور کلی ۲نوع دارد.
گلهای کوچک سفید یا قرمز متمایل به بنفش دارد که در زاویه بین برگها ظاهر شده و در خرداد تا اواسط مرداد ظاهر می شوند و بوی خوش لیمو دارد.
طبیعت گیاه
طبیعت آن گرم و خشک.
خواص درمانی
نیرودهنده و ضد تشنج است بعلاوه به عنوان مقوی معده، بادشکن، تسهیل کننده عمل هضم و معرق، مورد استفاده قرار می گیرد.
اسانس آن دارای خاصیت ضد تشنج و آرام کننده با اثر قاطع است مشروط بر آنکه به مقادیر کم و درمانی مصرف می گردد.
از آن در رفع دل پیچه های ناشی از نفخ، درد معده منشاء عصبی، احساس چنگ زدگی در معده، اختلالات هضمی، تپش قلب، سردرد های یکطرفه، سرگیچه، سنکوپ، عصبانیت ها، بی خوابی، ضعف قلب، احساس صدای های مبهم در گوش، خستگی های روحی، هیستری، مالیخولیا، استفراغهای دوره بارداری، کم خونی دختران جوان، برخی حالات آسم، نزله های مزمن برونش ها، بیماریهای مختلف دستگاه تنفسی، فلج درد های عصبی دندان، سردرد، گوش درد و تأخیر وقوع قاعدگی و غیره مصرف می شود.
در عطر سازی مورد توجه بسیار است.
اسانس بادرنجبویه
یکی از مهمترین اشکال دارویی این گیاه اسانس آ ن است که:
مایه ای بی رنگ یا به رنگ زرد روشن یا زرد مایل به خاکستری و دارای بوی بسیار مطبوع شبیه بوی لیمو می باشد و این بو مخصوصاً اگر اسانس از برگ گیاه قبل از گل دادن به دست آمده باشد محسوس تر است.