اسپند

مقصود دانه خوشبویی است که جهت تصفیه هوا و چشم زخم دود می کنند، با طبیعت گرم و خشک، مفید حال سردمزاجها و بلغمى ها.

نوشیدن نصف لیوان آب خیسانده اسپند که یکى دوساعت آنرا خیسانده باشند سودا را تحلیل برده، صدا و خون را صاف و طبع را نرم می کند.

کوبیده اسپند که با آب خمیر کرده بمالند بدن را سفت و عضلات را تقویت و چون بر پیشانى بسته یا بمالند اعصاب دماغ را تقویت و بستن آن بشکم رفع قولنج (دل درد سخت) می کند.

مالیدن و بستن آن بر محل درد عرق النساء و فالج و درد و مرض پا و جوارح آنرا که از سردى عارض شده باشد دور می سازد.

خوردن نیم قاشق کوچک از آن عطش استسقا را رفع و مداومت به آن جنون را درمان و خستگى را رفع و سدد یرقان را باز و رنج فراموشى را زایل می سازد.

چون یک وزن از آنرا با چهار وزن آب جوشانده صاف کنند و با سه وزن آن عسل و دو وزن روغن کنجد که مجموع نصف لیوان بشود بنوشند قى آورى بى آزار و در پاک کردن سینه از اخلاط و مایعات لزج و تنگی نفس و سرفه رطوبى بى مانند می باشد.

ضماد کوبیده اسپند که با روغن زیتون بر ناف و پهلوها بمالند قاطع قولنج مزمن می باشد.

بخور اسپند که آنرا جوشانده بخار آن بر دندان دردناک برسانند رافع درد آن می شود.