کتاب خفی دوایی

کتاب  خفی دوایی

خف به معنای چکمه و موزه است و خفیّ به کتاب هايي اطلاق می شد که بر قطع مطول و کشیده چاپ می شده اند تا در چکمه و موزه به سهولت جای گیرند و امروزه این کتاب ها به نام کتاب های جیبی رایج شده اند؛ علاوه بر آن که دسترسی به آن آسان گشته و قابل حمل

است.

این کتب معمولاً خلاصه و برگزیده بوده اند و به نکاتی خاص اشاره داشته اند. کتاب خُفّ علائی یا خُفیّ علائی دومین تالیف طبی سید اسماعیل جرجانی نیز از این دست کتاب هاست که به امر استنر خوارزمشاه پس از سال 521 هجری قمری تالیف شده است و مولف نیز در ابتدای

اثر آورده است که کتاب را مختصر در دو جلد آورده بر قطع مطول تا بتوان آن را پیوسته در موزه نگاه داشت.

از آن جایی که طب جامع اسلامی ایرانی، سلامت محور است و نه بیماری محور، بنابراین همیشه حال و مزاج بیمار توسط طبیب سنجیده می گردد؛ دقیقا عکس طب مدرن که بیماری محور است و به جای اینکه هر بیمار خودش مورد تجویز قرار گیرد، به بیماری توجه می شود. لذا حتماً

باید توجه داشت که هر بیماری که در این کتاب ذکر گردیده است، داروی تجویز شده اش مناسب با حال کلیه افراد نیست و حتماً باید تحت نظر طبیب باشد، پس خود درمانی و استفاده خود سر از این داروها، می تواند عوارض خطرناک و بدی داشته باشد و یا در برخی موارد، نتیجه

معکوس داشته باشد؛ لذا ممنوع و بسیار خطرناک است.

این داروها که اکثراً گیاهی است، در ایران به عمل می آید و رابطه مستقیم با دیگر موجودات زنده این سرزمین، از جمله مردم آن دارد؛ به علاوه می تواند منافع بسیاری برای کشور داشته باشد.

پدید آورنده: حسین روازاده
ناشر: علم اندوزان
شابک: 7-41-6035-600-978
شماره کتابخانه ملی: 3590433
سال انتشار: 1397