بزرگان گفته‌اند: خداوند تمام پزشکی را در یک آیه از قرآن، جمع کرده است و پیامبر (ص)، در یک حدیث ؛آن آیه این است که فرموده:
كلُوا وَ اشْرَبُوا وَ لا تُسْرِفُوا إِنَّهُ لا یُحِبُّ الْمُسْرِفین(اعراف/31)
بخورید و بیاشامید، ولى اسراف نكنید كه خداوند اسراف کاران را دوست نمى دارد!
مرحوم طَبْرِسی در تفسیر فخیم مجمع‌البیان در ذیل این آیه، حکایتی آورده است :
«هارون را طبیبى مسیحى بود. روزى وى به على بن حسین واقد گفت: در كتاب شما از علم طب چیزى نیست، در حالى كه علم دو تاست: علم پزشكى و علم ادیان.
وى در جواب گفت:
خداوند تمام پزشكى را در نصف آیه، جمع كرده، مى فرماید:
كُلُوا وَ اشْرَبُوا وَ لا تُسْرِفُوا» و پیامبر ما تمام پزشكى را در یك جمله، خلاصه كرده، فرمود:
المعدة بیت كل الداء و الحمیة رأس كل دواء و اعط كل بدن ما عودته
یعنى: شكم ، خانه هر بیمارى و پرهیز اصل هر داروست و بدن را از آنچه بدان معتاد كرده اى محروم مگردان. طبیب گفت، قرآن و پیامبر شما از پزشكى براى جالینوس چیزى باقى نگذاشته اند.»
توصیه نبی(ص) به شکم پروران امت ختم کلام، رسول ختمی مرتبت که با ادب ترین های زمان بود و با این همه، وقتی شخصی از اصحاب در حضورش آروغ زد، حضرت شرط حیا را کنار نهاد و بدو فرمود:
كمتر بخور! شایسته نیست انسان آنقدر بخورد كه وقتی در جمع دیگران نشسته آروغ بزند. «أقْصِر من جشائك فإنّ أطول الناس جوعاً یوم القیامة أكثرهم شبعاً فى الدنیا» گرسنه ترین افراد در قیامت كسانی هستند كه در دنیا سیرترین افراد بودند.
اعتدال در تغذیه
در روایات اسلامی ضمن هشدار به پرخوری آمده است که عادت به پرخوری انواع دردها را به همراه دارد و بهترین رمز سلامتی آن است که انسان با وجود اشتها به غذا از آن دست بکشد. حقیقت آن است که زیاده روی در رساندن غذا به بدن ضرر و مفسده زیادی در بر دارد.
امام رضا(ع )پرخوری را باعث تبدیل بدن به باتلاقی می داند که انواع بیماریها و ناراحتی ها را در پی دارد.
امام رضا (ع) همچنین در باره ترک عادت زیاده خوری می فرماید: هر کس غذای افزون از اندازه بخورد، این غذا او را سودی نمی رساند و هر کس به اندازه بردارد، این غذا او را تغذیه می کند و سود می رساند. روش پسندیده برای تو، آن است که از هر یک از انواع غذا ،در فصل ویژه آن، بهره بگیری.
در حالی که هنوز مقداری میل داری، از غذا دست بکش، چرا که این کار، به خواست خداوند، برای بدن سلامت آورد، برای عقل ذکاوت بخش تر و برای خود انسان مایه سبکی افزون تر است.