خرما در مرحله رشد و تکامل خود هفت مرحله را طی می کند که از مرحله طلع که ابتدا و بهار خرماست شروع شده، که در این مرحله گرده خرما مطرح است تا به خرمای غوره می رسد که سفت و به رنگ سبز است و پس از چند مرحله تبدیل به رطب (خرمای تازه) می شود و در آخر که بیشتر می رسد، قدری خشک شده که به آن تمر گفته می شود. رطب دارای رطوبت بیشتری نسبت به تمر است.
مزاج خرما گرم وتر است.
خواص خرما
همانند انجیر و مویز برای ریه و مجاری هوایی مفیداست. می توان ۵۰ گرم خرما را در یک لیتر آب ریخته ملایم جوشانید و صاف نمود. شربت بدست آمده برای گرفتگی صدا وسرفه و خلط سینه مخصوصا برای افراد سرد مزاج در فصول سرد مناسب است. برای برخی فلج ها یا لرزش های بدن مخصوصا در سرد مزاجان و درد مفاصل و کمر که ناشی از سردی است نیز مفید می باشد . تقویت کننده کلیه بوده و اگر همراه مقداری شنبلیله در آب ریخته دم نموده و آن را صاف نمایند، می تواند برای دفع سنگ کلیه و مثانه موثر باشد. دررفع تب بخصوص دربلغمی ها مفید است؛ این افراد دارای رطوبت زیاد و پف آلودگی بوده و دچار سرماخوردگی مکرر درفصول سرد می شوند؛ که مصرف خرما با رفع رطوبت زائد که ریشه عفونت و تب می باشد، به تقویت سیستم ایمنی و بهبود ایشان کمک می نماید. خرما تقویت کننده قوای جنسی هم می باشد و برای تشدید این خاصیت می توان تعدادی خرما را در شیر تازه خیساند و قدری دارچین هم به آن افزود. این کار همچنین باعث از بین رفتن عوارض احتمالی شیر برای افرادی که دارای سردی و رطوبت های مزاجی هستند، می شود. باید توجه داشت چون خرما غذاییت زیادی دارد، خون غلیظی تولید می کند و هضم آن نسبتا سنگین است؛ لذا افراد با معده های ضعیف باید احتیاط کنند و درخوردن آن زیاده روی نکنند. پس خرما چاق کننده نیز هست. بدیهی است هر چه خرما شیرین تر باشد، حرارت بیشتری تولید می کند. تاکید می شود افرادی که چاق هستند و مزاج گرم و تر دارند باید از خوردن خرما پرهیز کنند، چون این افراد استعداد غلبه خون و حرارت خون را دارند و خرما آن را تشدید می کند و این خون غلیظ ممکن است موجب تغییر در تناسب اخلاط شود. از صمغ درخت خرما برای رفع بیماری اسهال و برخی مشکلات ادراری نیز استفاده می شود.